Η συμβολή των γονέων στη διεξαγωγή του μαθήματος στη σχολική τάξη αναφέρεται στη δυνατότητά τους να παρέχουν ως βοηθοί εθελοντική βοήθεια στους εκπαιδευτικούς και στα παιδιά τους μέσα στην ίδια τη σχολική τάξη. Οι γονείς επιθυμούν μεγαλύτερη συμμετοχή στις υποθέσεις της σχολικής τάξης από αυτή που οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές είναι πρόθυμοι να τους παραχωρήσουν.
H απόφαση των γονέων να εμπλακούν ενεργά στη διαδικασία της μάθησης των παιδιών τους στο σχολείο βασίζεται σε τρεις βασικούς παράγοντες: α) Στην πίστη τους ότι πρέπει να αναμειχθούν, β) στην πίστη τους ότι η εμπλοκή τους θα επηρεάσει θετικά την επίδοση των παιδιών τους, γ) στην παροχή εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στους γονείς, κυρίως μέσα από την καθοδήγηση εκ μέρους των εκπαιδευτικών προς τους γονείς, ώστε εκείνοι να βοηθούν αποτελεσματικά τα παιδιά τους στο σπίτι. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι σχολεία με υψηλές προσδοκίες για όλους τους μαθητές, αντιμετωπίζουν τους γονείς ως συνεταίρους στην εκπαίδευση των παιδιών. Η γνώμη τους έχει σημασία, ενώ η ανάμειξή τους στην εκπαίδευση των παιδιών τους θεωρείται δεδομένη. Στα σχολεία όπου οι προσδοκίες για την επίδοση των μαθητών είναι χαμηλή, χαμηλές είναι επίσης και οι προσδοκίες για τους γονείς. Στην περίπτωση αυτή, οι γονείς αντιμετωπίζονται ως εμπόδιο στην πρόοδο των παιδιών τους.
Επιπρόσθετα, η σχολική κουλτούρα επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς ποικιλία χρησιμοποιούμενων διδακτικών μεθόδων αναφορικά με το πως και τι θα διδάξουν καθώς και πλήθος συνεργατικών δραστηριοτήτων. Έτσι, υφίστανται σημαντικές διαφορές στον τύπο και την επιθυμία της γονεϊκής εμπλοκής ανά σχολική τάξη. Οι εκπαιδευτικοί στα νηπιαγωγεία συχνά ζητούν και οργανώνουν την εθελοντική βοήθεια των γονέων στην τάξη και σε άλλες σχολικές δραστηριότητες. Πολλοί δε περισσότεροι είναι οι γονείς της μεσαίας αστικής τάξης, οι οποίοι συμμετέχουν στις σχολικές δραστηριότητες των παιδιών σε αυτή την ηλικία από τους αντίστοιχους των χαμηλών εισοδημάτων. Καθώς οι μαθητές πηγαίνουν σε μεγαλύτερες τάξεις, οι εκπαιδευτικοί δεν ενθαρρύνουν την ενεργή συμμετοχή των γονέων. Η απόσταση αυτή των γονέων από τις σχολικές τάξεις ελαττώνει τις ευκαιρίες για συνεργασίες εκπαιδευτικών και γονέων.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι ο παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας στην τάξη δημιουργεί ανεπαρκή επικοινωνία μεταξύ γονέων και δασκάλων. Είναι γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν απομονωμένοι και δεν ενθαρρύνουν τους γονείς να παρακολουθούν την έκβαση της διδασκαλίας στην τάξη, αισθανόμενοι ότι κρίνονται με την παρουσία τους. Εντούτοις, οι περισσότεροι γονείς επιθυμούν να συμμετέχουν στη διαδικασία εκμάθησης των παιδιών τους μέσα στη σχολική τάξη και συμφωνούν πως κάτι τέτοιο θα βοηθούσε τα παιδιά τους, ώστε να τα υποστηρίζουν πιο αποτελεσματικά στη μελέτη τους στο σπίτι.
Υπό το πρίσμα αυτό, κρίνεται αναγκαίο οι εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν το πολιτιστικό υπόβαθρο των μαθητών τους καθώς και τις αναφυόμενες ανάγκες τους, σύμφωνα με αυτό. Τα ενδυναμωμένα σχολεία οφείλουν να αποτελέσουν γέφυρες που θα συνδέουν τα σχολεία με τις οικογενειακές εμπειρίες των παιδιών. Οι σχολικές δραστηριότητες και οι πρακτικές χρειάζεται να δημιουργούν ένα φιλικό προς τις οικογένειες σχολείο και να επιτρέπουν η γονεϊκή εμπλοκή να αποτρέπει ενδεχόμενα σχολικά προβλήματα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Επιστημονική μελέτη «Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ», Ειρήνη Αρτέμη (2013).
