Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία
Τα όρια ανάμεσα στη Συμβουλευτική, όταν αυτή εξετάζεται σε αυστηρά ψυχολογικά πλαίσια, και την Ψυχοθεραπεία δεν είναι απόλυτα σαφή. Οι προσπάθειες που έχουν γίνει για την αποσαφήνιση του πεδίου εφαρμογής τους, δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Από τους ειδικούς επιστήμονες αναφέρονται ορισμένα στοιχεία που τις διαφοροποιούν, όμως, δεν συμφωνούν όλοι ότι αυτά διαμορφώνουν σαφή διαχωρισμό ανάμεσά τους.
Σύμφωνα με τον Super, η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στη Συμβουλευτική και την Ψυχοθεραπεία συνίσταται στο ότι η πρώτη προσπαθεί να βρει τις θετικές πτυχές της προσωπικότητας του ατόμου για να τις ενισχύσει, ενώ η δεύτερη εξετάζει τι είναι λανθασμένο για να το διορθώσει. Η ίδια αντίληψη υπάρχει και στη θέση που υποστηρίζει ο Tyler, ο οποίος γράφει: «Στόχος της Ψυχοθεραπείας είναι κατά κάποιο τρόπο η αλλαγή της προσωπικότητας, ενώ η Συμβουλευτική είναι μια διαδικασία υποστηρικτικής βοήθειας, η οποία δεν επιδιώκει να αλλάξει το άτομο, αλλά να το κάνει ικανό να χρησιμοποιήσει τις δικές του δυνάμεις για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της ζωής του».
Ορισμένοι, όμως, διατυπώνουν επιφυλάξεις για το κατά πόσον ισχύουν όλα αυτά, αφού κατά την άποψή τους, η μετάπτωση του ατόμου από μια κατάσταση αδράνειας ή αδυναμίας αντίδρασης σε κατάσταση ενεργούς αντιμετώπισης των προβλημάτων και των δυσκολιών της ζωής του συνιστά ήδη αλλαγή της συμπεριφοράς του.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η βασικότερη διαφορά ανάμεσα στη Συμβουλευτική και την Ψυχοθεραπεία είναι το γεγονός ότι η πρώτη βρίσκει εφαρμογή σε άτομα εκ των οποίων η διαταραχή της συμπεριφοράς δεν έχει φτάσει σε σοβαρή παθολογική κατάσταση, ενώ συμβαίνει το αντίθετο με την Ψυχοθεραπεία. Άλλοι θεωρούν ότι η Συμβουλευτική στηρίζεται περισσότερο στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο σύμβουλο και το συμβουλευόμενο, έχει πελατοκεντρικό και ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και λαμβάνει χώρα σε μη ιατρικο-ψυχοθεραπευτικό περιβάλλον, ενώ η Ψυχοθεραπεία βασίζεται περισσότερο σε συμπεριφοριστικές ή ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, κάνει χρήση ειδικών τεχνικών, έχει επίκεντρο το θεραπευτή και πραγματοποιείται, ως επί το πλείστον, σε ιατρικο-ψυχοθεραπευτικά περιβάλλοντα.
Αλλά και οι διακρίσεις αυτές είναι σχετικές. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η Συμβουλευτική χρησιμοποιεί μεθόδους και τεχνικές που εφαρμόζονται και στην Ψυχοθεραπεία. Σε άλλες, πάλι, περιπτώσεις η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση αξιοποιεί τα μέγιστα τη σχέση θεραπευτή και ασθενούς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κασσωτάκης, Μ.Ι. (2004). Συμβουλευτική και Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Θεωρία και Πράξη. Αθήνα: Τυπωθήτω, Γιώργος Δρδανός
